Grając w Overboss, nie da się nie odczuć silnej inspiracji Kaskadią. Identyczny sposób dobierania kafli (kafel terenu + potwór/obiekt), podobny sposób punktowania (każdy element punktuje w trochę inny sposób). Mimo to Overboss zachował duszę Boss Monstera, oferując znany retro klimat, a dodatkowo, mimo wszystko, dorzuca garść rzeczy od siebie.

Sama rozgrywka jest banalna i szybka. Na duży plus zaliczam to, że przed rozgrywką losowo dobieramy 5 z 10 różnorodnych terenów, a wraz z nimi odpowiednie potwory i kryształy. Wszystkie kafelki terenów są ze sobą pomieszane (dorzucamy do nich jeszcze kafelki lochów) a mniejsze kafelki potworów, minibossów, kryształów, portali są wrzucone do jednego worka i solidnie wymieszane, co zapewnia sporą regrywalność. Na plus doliczam też kilka dodatkowych wariantów rozgrywki,  jeśli mało nam urozmaicenia: możemy do gry dorzucić bossów. Każdy z graczy otrzymuje własnego szefa z jednorazową, unikalną zdolnością oraz specjalnym dodatkowym punktowaniem na koniec gry. Gracze mogą zdecydować się na granie na drugiej stronie planszy, gdzie jest większy teren do podbicia. Oprócz tego  żądni wrażeń Bossowie mogą do gry dorzucić jeszcze karty rozkazów, które jeszcze mocniej modyfikują rozgrywkę i mieszają kafelkami na planszach.

Overboss początkowo mnie zachwycił, ale niestety nie ukradł mojego serca tak mocno, jak Boss Monster, a głównie dlatego, że gra tragicznie się skaluje. W zasadzie to w ogóle się nie skaluje. Zawsze mieszamy ze sobą całą masę kafelków, co sprawia, że w grze na dwóch graczy odsłonimy ledwie mały procent wszystkich kafli dostępnych w rozgrywce, co bardzo mocno podbija losowość całości. Średnio mi to pasuje i uważam, że autorzy gry mogli się pokusić o jakieś warianty i skalowanie.

Dodatkowym minusem jest absurdalnie długi czas przygotowania i sprzątnięcia gry, z uwagi na to, że najpierw musimy wszystko ze sobą wymieszać, a na koniec gry na nowo pogrupować.

Poza tymi minusami Overboss jest naprawdę przyjemnym abstraktem w układanie kafli. Jest solidnie wydany, zapewnia całą masę regrywalności, ale raczej mając do wyboru Overbossa, Kaskadię czy Ostoję, raczej wybiorę ostatnie dwie pozycję.