Nanga Parbat to przyjemna strategiczna i logiczna gra. Rozgrywka zamyka się w 30 minutach, ale w tym czasie można wymęczyć umysł 🙂 Ale zacznę może od początku. Osobiście, bardzo urzekł mnie obrazek na okładce, bardzo ładnie wykonany, a wnętrze również nie rozczarowuje. Planszetki wykonane są porządnie, główna plansza z malunkiem góry oraz kształtem sektorów układających się na podobieństwo szczytu. Zastosowane zwierzęta odpowiednie do spotykanych w tamtejszych rejonach, a do tego kolorystycznie wszystko się elegancko spina.

Jeżeli chodzi o rozgrywkę to zasady są bardzo proste i przystępne. Mimo, że wygląd stwarza wrażenie przyjemnej lekkiej gierki, to wymaga jednak trochę główkowania, kombinowania i myślenia w przód. Nie wystarczy myśleć jakie pobrać zwierzęta, ale dodatkowo, gdzie wybudować obozy, jak stawiać swoje obozowiska i wspinaczy, by pokrzyżować plany rywalowi, a jednocześnie mieć dla siebie dobre ułożenie. Dodatkowo należy rozważać, które pobrać zwierzę pod względem przekładania przewodnika. Negatywna interkacja widoczna jest przy używaniu akcji specjalnych zwierząt. Przeważnie nie są to sytuacje bez wyjścia, bo w swoim ruchu możemy użyć dokładnie tego samego zwierzęcia, by dany ruch odkręcić, jednak nie zawsze takie zwierzęta posiadamy na planszetce. Kolejny element, to budowanie swoich obozowisk i wspinaczy w miejscu, na którym zależy rywalowi. Jedyny element, którego nie da się przesunąć nawet poprzez zastosowanie akcji specjalnej to obozowisko. 

Sam pomysł i tematyka gry fajnie się komponuje. Rozbijanie obozowisk kojarzy się rzeczywiście z długą wyprawą na szczyt i kolejnymi jej etapami. Spotykane zwierzęta na szlaku. W opisie przeczytamy, że wcielamy się w rolę miejscowych, którzy wytyczają szlaki i zakładają obozowiska, by wspinacze mieli gdzie odpocząć i nabrać sił przed dalszą podróżą.

Jeżeli chodzi o oznakowanie na pudełku. Wskazuje ono, że gra jest dla osób w wieku 14+ oraz rozgrywka ok. 30 min. O ile z czasem rzeczywiście mieścimy się spokojnie w 30 minutach, to myślę, że 10 latek również poradziłby sobie z tą grą. Jeżeli byłoby za ciężko można wprowadzić uproszczenie i nie korzystać z akcji specjalnych, a po przyswojeniu gry dodać je do rozgrywki.