Zacznijmy od mechanik, jakie występują w grze. Mamy tu połączenie znanego nam układania puzzli z Patchworka oraz rozmnażania zwierzątek z Agricoli. Ciekawe połączenie, ale totalnie spójne z klimatem budowania i zasiedlania Zoo, dodatkowo mamy tu trudne wybory, czy w danym momencie wziąć nowy kafelek, czy może jednak zwierzątka, aby szybciej zapełnić wybieg i pozyskać płytkę atrakcji. To wszystko się bardzo ładnie spina ze sobą, a dodatkowo ta rywalizacja i wyścig, aby zapełnić jak najszybciej całą planszę. Świetny pomysł i wykonanie!

Jak jest ze skalowalnością? Gra na pudełku informuje nas, że to tytuł dla 1 do 5 graczy i tak jest faktycznie! Dostajemy aż 8 dwustronnych planszetek, które różnią się wielkością obszaru Zoo. Krótko mówiąc, na dwóch graczy mamy większy teren i potrzeba więcej płytek, a w 5 osób jest ta plansza o wiele mniejsza, wymaga mniej kafelków. Sprytne rozwiązanie, uśredniające sam czas rozgrywki. Jednak mamy tu bardzo ważny aspekt, który warto poruszyć. Drewniany znacznik słonia szybciej okrąża planszę, co powoduje częstsze namnażanie, a to wskazuje, że bardziej opłaca się brać zwierzęta niż kafelki. Ale czy na pewno? Musicie przekonać się sami 😉

Ostatnim aspektem, który tu poruszę, jest regrywalność w Zoo New York. Mimo faktu posiadania aż 8 dwustronnych plansz, brakuje większego wyboru, na przykład na dwie osoby mamy dwie plansze i możemy grać raz na jednej, raz na drugiej, a można by spokojnie dorzucić trzecią, albo nawet czwartą. Pomimo że w grze mamy do dyspozycji 45 kafelków wybiegów, po kilku partiach czuć powtarzalność w grze. Na początku gry małe znacznie ma, jakie kafelki wybierzemy, ponieważ mają podobną wielkość. Szkoda, że dopiero pod koniec gry zaczyna się prawdziwa zabawa w dopasowywanie płytek na planszy.