Jeżeli chodzi o porównanie z systemem znanym z RPG to niestety takiego nie przedstawię. Nie miałam przyjemności rozgrać ani obejrzeć sesji online. Po przejściu gry nie odnoszę wrażenia, że brak znajomości świata w czymś przeszkodził. Wręcz przeciwnie, można poznać bohatera i bez oczekiwań co do jego losów przejść przez grę. Widząc grę po raz pierwszy nastawiłam się raczej na piracką przygodę, jednak takiej nie zaznałam. Klimat nie jest porywający, jednak sama ‘scenografia’ robi robotę. Mimo wcześniejszego braku znajomości 7th Sea, jestem ogromną miłośniczką wszelkich escape roomów, a na mapie Trójmiasta niewiele pokoi pozostało na mojej liście do sprawdzenia, więc z dużym entuzjazmem sięgnęłam po ten tytuł. Opowiem Wam zatem jak wypadają zagadki i sama gra, czy jest to dobra alternatywa dla klasycznych escape roomów i czy rzeczywiście zdaje egzamin.

W pierwszej kolejności zwrócę uwagę na ciekawą scenerię, którą sami musimy stworzyć. Ale nie ma się co przywiązywać, bo w trakcie rozgrywki, będzie się ona zmieniać. Świetnym rozwiązaniem okazał się pomysł utworzenia przestrzennej planszy. Startujemy zatem od pogańskiej kaplicy w wersji 3D, a raczej od próby dostania się do jej wnętrza.

Na początku skupiamy się na elementach kaplicy, dostrzeganiu powiązań między symbolami i elementami. W ostatnim etapie gry, o czym informuje pudełko czy opis wydawcy, będziemy walczyć z potworem. Nie zdradzę kim on jest, ale sposób rozwiązywania zagadek w tym etapie również się zmienia. Same zagadki są różnorodne, ich poziom określiłabym jako średni. Zdarzały się banalne, ale też takie przy których spędziłam dłuższą chwilę. Co ważne nie były one przekombinowane, więc w żadnym momencie nie miałam poczucia, że coś nie zagrało, czy nie wiadomo skąd się wzięło. Wszystko było spójne i logiczne. Po rozwiązaniu każdej zagadki zerkałam w kartę podpowiedzi i rzeczywiście sposób rozwiązywania był poprawny i logiczny. Same podpowiedzi skonstruowane są tak, że rzeczywiście nie mówią od razu za wiele, a po jednej podpowiedzi można się dalej pogimnastykować nad rozwiązaniem. Podpowiedzi nie są po kolei, a do której powinniśmy skoczyć jako kolejnej, mamy napisane po podpowiadajce. Unika to spojlerowania sobie innych zagadek