W Parku Sawanna jest bardzo dużo decyzji. Trzeba zwracać uwagę na płytki z wieloma gatunkami, aby móc stworzyć jak najlepsze kombinacje. W idealnym ułożeniu przeszkadzają pożary. Może zdarzyć się, że utracimy przez nie cenne połączenie. W związku z ogromem możliwości przez pierwszych kilka tur może wystąpić paraliż decyzyjny. Na początku gry można przemieścić każdy z 33 kafelków  i ciężko jest przewidzieć, gdzie powinniśmy go położyć. Z rozwojem rozgrywki sytuacja na planszy klaruje się przez powstające stada. W trakcie gry trzeba zadbać o utworzenie przestrzeni dla każdego gatunku. Odpowiednie zarządzanie kafelkami na planszy umożliwi przygotowanie się na przyszłe ruchy przeciwników. 

Wariant, w którym sami możemy wybrać układ pożarów i drzew bardzo mi się spodobał. Mimo tak banalnej zmiany, jesteśmy ograniczeni na planszy w zupełnie inny sposób. Ciekawe jest też to, że w zależności od wybranego układu, rozgrywka może stać się trudniejsza, bądź łatwiejsza. Jeżeli chcecie jeszcze bardziej uprościć grę, skorzystajcie z wariantu dla młodszych graczy, w których reguły związane z pożarami i roślinnością zostały pominięte. Na planszy pozostawia się również więcej pustych pól, aby łatwiej tworzyć stada. Pod koniec gry liczą się jedynie zwierzęta każdego gatunku należące do najliczniejszego stada, bez względu na dostęp do wodopojów. Ten wariant świetnie sprawdza się przy grze z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym. Kolejnym urozmaiceniem jest wariant wykorzystujący lwy. Każdy gracz dysponuje jednym dodatkowym pionkiem. W trakcie rozgrywki gracze decydują, gdzie umieścić swojego lwa i gdy przykryją to pole żetonem, dostają dwa punkty. Wariant ten skupia się jeszcze bardziej na planowaniu i przewidywaniu ruchów. Poza opisanymi zmianami, w Park Sawanna można grać samemu. Gracz sam decyduje po kolei, które kafelki przekłada. Wymienione warianty zdecydowanie pozytywnie wpływają na regrywalność tego tytułu.

Wszystkie grafiki są wykonane poprawnie i przybierają rzeczywisty obraz zwierząt. Bardzo przydatnym elementem są pudełka, w których przetrzymuje się żetony, dzięki czemu nic nie lata po pudełku. Pionki występujące w grze są niepowtarzalne i wykonane starannie. Instrukcja jest krótka, kolorowa, ma sporo obrazków i dużo przykładów. Uważam, że można było zastosować inną kolorystykę. Domyślam się, że twórcy chcieli odzwierciedlić kolory występujące naturalnie w przyrodzie, jednak przez to szary jest bardzo podobny do jasnego niebieskiego. Dodatkowo na tymże niebieskim nie widać wodopoju, co może powodować liczne pomyłki przy liczeniu punktów.