Sen jest grą rodzinną, której celem jest zdobycie jak najmniejszej liczby punktów, a co za tym idzie stworzenie najpiękniejszego Snu. Gracze rozkładają przed sobą cztery karty rewersem do góry. Początkowo mogą zobaczyć jedynie dwie z nich, pozostałe dwie zostają zagadką. Wiadomo, że karty są ponumerowane od 0 do 9, mogą być zwykłe lub specjalne. Celem każdego gracza jest taka manipulacja swoimi kartami oraz tymi z zakrytego, oraz odkrytego stosu, aby na koniec w swojej talii posiadać karty o najniżej wartości. Karty przez cały czas trwania rozgrywki są zasłonięte, w związku z czym należy zapamiętać co i gdzie się kryje, aby mieć pewność, że na koniec ktoś nie zdobędzie mniej punktów. Każdy gracz w swojej turze może wziąć kartę z odkrytego lub zakrytego stosu i podmienić ją na jedną ze swojej czwórki, po czym tę podmienioną odrzucić na stos odkryty. W rezultacie na ów stosie znajdują się głównie karty o wysokich wartościach, których inny gracz się pozbył. Teoretycznie więc opłaca się ciągnąć kartę ze stosu zakrytego, nie wiadomo jednak jaka karta się nam trafi. Co prawda, nie trzeba wziąć odkrytej karty, można odrzucić ją na stos odkryty, ale wówczas nasz ruch niczego nie zmienił w naszym śnie, a w momencie, gdy ktoś będzie przekonany, że karty przed nim układają się w najmniej punktowany Sen i krzyknie “pobudka”, runda się kończy i wszyscy gracze muszą odsłonić swoje karty. Każdy ruch ma więc znaczenie i należy ograniczać takie, które nie zaniżają wartości naszego Snu.

Choć moje wytłumaczenie zasad jest nieco chaotyczne, gra naprawdę jest prosta. Trzeba mieć dobrą pamięć i spryt, jednak czasami i to nie wystarcza, bowiem gra mimo wszystko jest losowa.