Terraformacja Marsa: Gra Kościana zdecydowanie bardziej mi się spodobała niż Ekspedycja Ares. Sceptycznie podchodziłem do motywu rzucania kośćmi i liczenia na łut szczęścia. Faktycznie – nierzadko nieudany rzut krzyżował moje plany i zmuszał do szybkich zmian, ale z drugiej strony gra daje też sporo szans na to, żeby tymi kośćmi manipulować albo wręcz niektóre z nich ignorować przy zagrywaniu kart. Niestety czasem, żeby do tego momentu dojść, trzeba zmarnować sporo tur na próbie zdobycia potrzebnych kości, podczas gdy przeciwnicy radośnie zagrywają karty za kartami, zdobywając po drodze mnóstwo punktów…

Podczas rozgrywki wyraźnie czuć, że twórcom zależało na możliwie dużym skróceniu rozgrywki przy jednoczesnej próbie zachowania ducha serii. Skutkiem tego jest bardzo mocne przestawienie proporcji kart w talii. Aż 51% kart Projektów (wliczając w to Erę Korporacyjną oraz garść kart promo) jest kartami natychmiastowymi, czerwonymi, które od razu w momencie zagrania najczęściej podbijają któryś z Globalnych Wskaźników. Dla kontrastu, kart natychmiastowych w dużej Terraformacji Marsa (analogicznie, gra podstawowa + Era Korporacyjna) jest zaledwie 18%. Sprawia to, że nie budujemy już małego silniczka, który z biegiem czasu będzie dla nas coraz bardziej wydajny, a raczej po prostu zagrywamy karty, dostając w zamian natychmiastowe efekty. Nie do końca jeszcze czuję, czy to zmiana na dobre czy gorsze, ale na pewno przyśpiesza rozgrywkę i tury przebiegają błyskawicznie.

Zastanawiam się, czy to dobrze, że FryxGames wydał to pod logo Terraformacji Marsa. Wiadomo, siła marki robi swoje, ale czy nie lepiej by było już po prostu wydać zupełnie nowego IP? Jasne, czuć tu cały czas Terraformację, głównie ze względu na klimat, grafiki na kartach i to, że kładziemy kafelki na planszy, ale mechanicznie? Ciężko powiedzieć. Chyba twórcy delikatnie przesadzili z tym uproszczeniem systemów… Ale to nie jest tak, że Terraformacja Marsa: Gra Kościana mi się nie podoba, wręcz przeciwnie, bawię się z nią znakomicie za każdym razem i uważam, że to naprawdę kawał porządnej gry! Lubię szybszy czas rozgrywki, podoba mi się to, że gracz sam decyduje kiedy chce produkować surowce (choć zauważyłem, że zrozumienie tego konceptu jest trochę problematyczne dla niektórych), bardzo podoba mi się motyw z kartami bonusowymi, które dobieramy po przekroczeniu konkretnej liczby punktów. Fajny jest sposób losowego tworzenia nagród (po prostu rzucamy trzema z pięciu dostępnych kostek i nagrodę na koniec gry dostaje gracz, który ma najwięcej wskazanych symboli na swoich zagranych kartach). Na plus zaliczam dwustronną planszę, która dodatkowo delikatnie podbija regrywalność. Ale kurczę, no czegoś mi tu brakuje do pełni doświadczenia Terraformacji Marsa. Brakuje mi budowania sensownego silniczka. Może dodatki (które, nie oszukujmy się, na pewno się pojawią) coś zmienią w tej kwestii?