Ziemia ma proste zasady, a partia w nią sprawia wrażenie przyjemnej łamigłówki, w której staramy się stworzyć jak najlepiej działający układ. Gracze wykonują swoje akcje równocześnie, dzięki czemu rozgrywka jest dynamiczna. Kart w grze jest ponad 300, przez co druga taka sama partia się nie powtórzy.

Nie jestem zwolenniczką tłumaczenia zasad Ziemi, choć te są całkiem intuicyjne, to przez kilka pierwszych tur nowi gracze mogą mieć problem ze zrozumieniem ikonografii. Ta mi również sprawia niekiedy problemy. Na początku rozgrywki należy się zapoznać ze wszystkimi kartami celów, co również nie jest najprostszą rzeczą do ogarnięcia podczas pierwszych partii. Gdy nowicjusz dostaje na starcie tak wiele informacji, może czuć się zagubiony. Jednak z każdą kolejną rundą gracze nabierają wprawy i pod koniec gry można cieszyć się rozgrywką. Jednak można wziąć pod uwagę, że pierwsza partia będzie wprowadzająca. Im więcej rozgrywek tym zaczynamy łączyć kropki, widzieć zależności i połączenia, a to głównie o nie chodzi w tej grze. O wykładanie odpowiednich kart, a szukanie koneksji o czerpaniu satysfakcji z naszego prężnie rozpędzającego się silniczka kart. Podczas rozgrywek nie zabraknie Wam również frustracji, gdy wymarzony rodzaj kart nie będzie chciał trafić na Waszą rękę, jednak można pogodzić się z występująca w Ziemi losowości.

Bardzo fajnym zabiegiem autorskim jest umieszczenie ciekawostek na kartach. Dodają one walor edukacyjny grze, a także pozwalają zabić czas, w czasie tur długo myślących graczy 🙂. Kolejny plus gry to równoległość wykonywania akcji, gdy ja jestem graczem aktywnym, inni również wykonują swoje akcje, dzięki czemu gra idzie sprawniej, a gracze nie mają zbyt wiele czasu, żeby się ponudzić. Plusem lub minusem, zależy jak, kto woli, może być znikoma interakcja między graczami. Niby tury są równoległe, niby to, jaką akcję wykonujemy, zależy od tego, co wybrali przeciwnicy, jednak tak naprawdę każdy układa swoje własne tablo. Gdybym miała się jeszcze czegoś przyczepić, to powiedziałabym, że jak na rodzinną grę, zajmuje ona dużo miejsca na stole. Każdy z graczy ma swoją planszetkę i jeszcze musi wygospodarować miejsce na siatkę kart. Przy 4 osobach już trzeba mieć całkiem sporych rozmiarów stół, aby wszystko pomieścić.

Jeśli jesteście zwolennikami pięknych przyrodniczych ilustracji (Ekosystem) oraz ciekawostek florystycznych i krajobrazowych (Doniczki) również nie będziecie stronić od partyjki w Ziemię.