Mechanika
Księga Smoków to gra karciana z mechaniką dice placement. Używamy tu kości, których nigdy nie rzucamy, a przebieg gry warunkuje ich wartość. Gdy wygrywamy licytacje wartość jest pomniejszana o 1, gdy ją przegrywamy zwiększamy o 1. Wygrana licytacja to zdobycie karty. Możemy wykorzystać funkcje zdobytych kart, dzięki którym zwiększamy liczbę oczek na kostce, zapewniamy sobie zdobycie wybranego smoka, czy odrzucamy jednego smoka z wolnego stosu. Podsumowując, im więcej zdobędziemy kart, tym więcej bonusów możemy wykorzystać.

Skalowalność
W Księgę Smoków może grać od 2 do 5 osób. Ilość graczy warunkuje liczbę stosów na planszy jeden do jednego. Wyjątkiem jest gra dwuosobowa, gdzie układamy na planszy trzy stosy (tak jak w grze trzyosobowej) z tą różnicą, że została dodana kość blokująca, którą, w celu zdobycia smoka, trzeba przelicytować. Interakcja między graczami zależy od samych graczy. Można grać „nie przeszkadzając sobie”, czyli licytować smoki, na których przeciwnik nie położył kostek lub właśnie utrudniając odkrycie smoka poprzez położenie kostki o wyższej wartości na karcie, którą chciał zdobyć przeciwnik. Osobiście uważam, że druga opcja znacznie urozmaica grę.

Regrywalność
Mimo że w grze nie rzucamy kośćmi, gra jest dość nieprzewidywalna. Żadna z 36 kart nie jest taka sama – mamy 6 różnych smoków zamieszkujących 6 różnych krain. Karty po przetasowaniu układane są na stosach zupełnie losowo. Dodatkowo karta celu indywidualnego, buduje chęć wpisywania do Księgi smoka o danym kolorze. Może zdarzyć się tak, że nasz smok będzie znajdował się na wierzchu każdego stosu, gdy nadejdzie nasza tura i co wtedy, gdy zależy nam, by zebrać je wszystkie? 😉