Multicity to prosta gra logiczna dla całej rodziny, tak przynajmniej jest z definicji. I faktycznie, zasady są łatwe, intuicyjne i do rozgrywki mogą siąść również młodsi gracze. Mamy tu jednak klasyczną negatywną interakcję, gdy wspólnie z innymi budujemy jeden obszar gry. Ten tytuł to mnóstwo główkowania i wiedziałem o tym, zanim jeszcze rozfoliowałem pudełko.  Lekka, szybka i przyjemna rozgrywka, tak wyglądała pierwsza partia z żoną. Jednak gdy w naszej głowie klaruje się jakaś strategia rozstawiania kafelków, obiektów i podejmowania decyzji, to już się robi bardzo interesująco. W maksymalnym czteroosobowym wchodzi trochę na inny poziom gry, czasem jest tak, że zamiast dokładać kafelki, przez pierwsze swoje tury możesz umieszczać obiekty, bo tyle kafelków pojawia się i takie mamy możliwości.

Bardzo ciekawy moment gry to taki, gdy wszyscy wszystkich blokują, każdemu został już tylko najdłuższy obiekt do położenia na planszę i staramy się gdzieś tam sobie zaplanować tę linię z 7 pól. Nie jest to łatwe, gdy jednocześnie musimy patrzeć na całą planszę złożoną z kilkunastu lub więcej kafelków i nie pozwolić komuś skończyć przypadkiem gry, a i tak się zdarzało! Multicity mnie nie zawiodło, a dodatkowa szata graficzna, ciepłe kolory, estetyczne grafiki, super! Szkoda tylko, że każdy kafelek nie ma w rogu po prostu cyfry odnośnie to tego, jakiej jest długości. Czasem można się pomylić, niestety. Oczywiście jest to rozwiązane w fajny graficzny sposób, że mamy na przykład 2 hulajnogi na żetonie o długości 2, ale przy tych dłuższych to trochę mniej oczywiste. Najlepiej przed rozpoczęciem gry, ułożyć sobie rosnąco obiekty.