Mechanika
Mechaniki przewodnie w grze Santiago to Bidding ,Bribery i Area majority. Ta pierwsza to jak wiadomo, licytacja, gdzie staramy przebić się propozycję innych graczy. Mechanika ta występowała również na przykład w Quetzal z tą różnicą, że tutaj licytacja przebiegała za pomocą mepli. W Santiago występuje klasyczna licytacja za pomocą pieniędzy, w podobny sposób jak w Szeryfie z Nottingham, gdzie staramy się przekupić szeryfa, by nie sprawdził naszej sakiewki czy w Camel Up: Po zawodach, z tą różnicą, że tam, każdy przedstawia swoją ofertę w tym samym czasie, a nie po kolei.
Bribery to ciekawa mechanika, w której gracze oferują innym graczom łapówki, by nakłonić ich do określonych czynności. Tą mechanikę również spotkamy m.in. w grze Szeryf z Nottingham. 
Area majority to z kolei mechanika gry, w której zadaniem jest kontrolowanie jakiegoś obszaru. Przy czym kontroluje go gracz  z największą liczbą jednostek w określonym obszarze. W przeciwieństwie do area control, inni gracze również mogą posiadać swoje jednostki w tym obszarze. Przykładem gier z zastosowaniem tej mechaniki jest Carcassonne czy Zamek. W Santiago zdobywamy punkty w zależności od tego, jak wiele rolników znajduje się na plantacji i jak duża ona jest.
Jeśli już mówimy o podobieństwach, to bardzo podobny motyw, dokładania kanałów i nawadniania terenów na planszy, znajdziemy w grze Takenoko. Tam również mamy wspólną planszę z innymi graczami, którą tworzymy przez całą grę i rozwijamy, tak aby było dla nas jak najkorzystniej.

Regrywalność
Regrywalność wypada dosyć dobrze. Za każdym razem źródło umieszczane jest w innym punkcie, za każdym razem tasowane i losowane są plantacje. Każda rozgrywka to inne podejście do uprawiania swoich plantacji. Spore znaczenie ma również w ile osób gramy i czy kto inny podkradnie chciany przez nas kafelek. W rozgrywce na 2 i 3 osoby zostaje jedna dodatkowa plantacja, którą umieszcza pierwszy gracz na planszy jako neutralną. Tym sposobem również można wpływać no ograniczanie obszarów. 

Skalowalność
W Santiago możemy grać w od 2 do 5 osób. W każdym składzie gra przebiega podobnie – wg 7 faz. Przy rozgrywce 2 i 3 osobowej wchodzą pewne zmiany. Zarówno na 2 jak i 3 graczy wykładanych jest na początku o 1 więcej plantacji, co powoduje, że pierwszy gracz dokłada jako ostatni plantację, która pozostała. Jest ona neutralna – bez rolników. W wariancie dwuosobowym mamy wprowadzoną inną formę licytacji. Jak w Camel Up: Po zawodach, obaj gracze przedstawiają w tym samym momencie ofertę w postaci liczby escudos. Zaczyna ten, kto dał więcej, jeśli jest remis, zaczyna gracz, który ma przed sobą żeton budowniczego kanału. Zdecydowanie więcej się dzieje w rozgrywkach 4 i 5 osobowych, gracze bardziej sobie przeszkadzają, pada więcej ofert łapówek. W rozgrywce na 2, jak i 3 osoby jest spokojniej, łatwiej realizować swoje cele. Także każdy powinien się odnaleźć w grze, na którą można wpłynąć, dostosowując liczbę graczy 🙂